سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

*** 

«خوک ایرانی» با منورالفکرها وارد برلین شد

خبرگزاری ایسنا گزارش داده است که یک فیلم ایرانی به نام «خوک»! ساخته «مانی حقیقی» در جشنواره فیلم برلین حضور یافت.

حضور در جشنواره برلین، نخستین نمایش خوک است و پس از آن، تور بین‌المللی این فیلم آغاز خواهد شد.

‎در خلاصه داستان «خوک» آماده است: «حسن خشمگین است. او مدتی است موفق به فیلم ساختن نشده. ستاره‌ی محبوبش صبر ندارد و می‌خواهد با کارگردانان دیگر همکاری کند. همسرش دیگر عاشقش نیست. دخترش بزرگ شده و دیگر مستقل است. مادرش پیر شده و کم‌کم حافظه خود را از دست داده. مزاحم جذابی او را هر جا می‌رود تعقیب می‌کند و اصرار دارد حسن او را وارد دنیای سینما کند. از همه بدتر، قاتلی در سطح شهر مشغول کشتن کارگردانان سینمای ایران است، اما حسن را نادیده گرفته. حسن رنجیده است: آیا او مهمترین فیلمساز  این شهر نیست؟ پس چرا قاتل تحویلش نمی‌گیرد؟ هنگامی که نام حسن به عنوان مظنون اصلی پرونده قتل‌ها در شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود، اوضاع دیگر غیرقابل تحمل می‌شود. حالا حسن ناچار است برای اعاده حیثیتش نقشه‌ی هوشمندانه‌ای بکشد...»

‎حسن معجونی، لیلا حاتمی، لیلی رشیدی، پری ناز ایزدیار، سیامک انصاری، علی باقری، مینا جعفرزاده، آیناز آذرهوش ایفای نقش کرده‌اند و رضا یزدانی، بیوک میرزایی، سهیلا رضوی و علی مصفا نیز در این فیلم حضور دارند.

شصت‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین از 26 بهمن تا 6 اسفند در آلمان برگزار می‌شود و امسال «تام تیکور» کارگردان آلمانی ریاست هیئت دوران بخش رقابتی برلیناله را بر عهده دارد.[1]

*غیر از خوک! به فهرست 9 فیلم اروپایی دیگر نیز که در بخش رقابتی این جشنواره حضور داشته‌اند اشاره است که اسامی آنها عبارتند از:

«سه روز در کیبرن»، «سیاه 47»، «دوشیزه»، «الدرادو»، «وارثین»، «نیایش»، «املاک و مستغلات»، «مرا لمس نکن» و «ترانزیت». خوک هم در جمع این فیلم‌ها حضور یافته است.

***

سلامتی: لبه تیز آشوب تهران به سمت روحانی و اصلاح‌طلبان است

محمد سلامتی، فعال اصلاح‌طلب و دبیر کل سازمان منحله مجاهدین، در مصاحبه با شماره سه‌شنبه روزنامه آرمان امروز در اشاره به آشوب‌ها و اعتراضات اخیر در تهران و چند شهر دیگر گفته است: از آنجا که از چند سال گذشته یکی از مشکلات مهم جامعه موضوع بیکاری و گرانی بوده است، آقای روحانی در شعارها و برنامه‌های انتخاباتی خود بر حل آنها پس از رأی آوری تاکید داشت. اما متاسفانه دولت قادر به حل همه این مشکلات نشده است.

او همچنین در پاسخ به این سؤال که «حوادث اخیر تنها متوجه دولت روحانی است؟ یا از آنجا که جریان اصلاحات مردم را به رأی به روحانی تشویق کردند اعتراضات به زیان جریان اصلاحات هم هست و ممکن است مردم در انتخابات آتی به اصلاح‌طلبان اعتماد نکنند؟» تصریح کرده است:

«به نظر من مردم وقتی رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند انتظار دارند همه ارکان قدرت و حتی رقبایش وی را کمک کنند تا مشکلات اجتماعی حل شود. این توقع در یک جامعه سرمایه‌داری بجا نیست. اما در جامعه‌ای که ادعای اعتقاد به ارزش‌های اسلامی دارد، بجاست. بنابراین حوادث اخیر متوجه همه نظام اعم از دولت، اصلاح‌طلبان و سایر مسئولان و احزاب است. اما لبه تیز آن فعلا متوجه دولت روحانی و اصلاح‌طلبان است که از او و برنامه‌هایش حمایت کردند. به هر جهت این موضوع باعث نخواهد شد که مردم از اصلاح‌طلبان روی بگردانند، چون مردم محدودیت آنها را درک می‌کنند.»

سلامتی در بخش دیگری از صحبت‌های خود در همین رابطه اظهار می‌کند: به نظر من مردم وقتی رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند انتظار دارند همه ارکان قدرت و حتی رقبایش وی را کمک کنند تا مشکلات اجتماعی حل شود. این توقع در یک جامعه سرمایه‌داری بجا نیست. اما در جامعه‌ای که ادعای اعتقاد به ارزش‌های اسلامی دارد، بجاست. بنابراین حوادث اخیر متوجه همه نظام اعم از دولت، اصلاح‌طلبان و سایر مسئولان و احزاب است. اما لبه تیز آن فعلا متوجه دولت روحانی و اصلاح‌طلبان است که از او و برنامه‌هایش حمایت کردند. به هر جهت این موضوع باعث نخواهد شد که مردم از اصلاح‌طلبان روی بگردانند، چون مردم محدودیت آنها را درک می‌کنند.[2]

*صحبت‌های آقای سلامتی در حالی است که اصلاح‌طلبان از چند ماه قبل پروژه «عبور از روحانی» را کلید زده‌اند و صراحتا عنوان کرده‌اند که زیر بار هیچ مسئولیتی از روحانی و عملکرد دولت او نمی‌روند.

در این زمینه کسانی مثل مرتضی حاجی، احمد شیرزاد، علی صوفی و چند تن دیگر از این گفته‌اند که «مسئولیت عملکرد روحانی با خودش است نه ما!»[3]

چپ‌ها همچنین صحبت‌های دیگری نظیر «پیوند خویشی اصلاح‌طلبان با روحانی قوی نیست»، «روحانی تغییر کرده»، «انتقادها تندتر می‌شود» و مقولاتی از این دست را نیز طی این مدت بارها اعلام کرده‌اند.[4]

جالب آنکه در جریان «فتنه اقتصادی» اخیر نیز مشاهده شد اصلاح‌طلبان به جای اینکه در کنار دولت قرار گیرند و به دفاع از سیاست‌های دولتی که می‌گفتند «ما دستبوس و فدایی او هستیم» بپردازند اما خود تندتر از مردم به نقد دولت پرداختند طوری که انگار نه انگار که آنها بوده‌اند که خود را عامل رأی‌آوری روحانی معرفی می‌کردند و حتی از این می‌گفتند که «ما تضمین روحانی هستیم.»[5]

صحبت‌های سلامتی اما ناشی از یک واقع‌بینی سیاسی است که صد البته سایر چهره‌های ستادی اصلاحات با آن مخالف‌اند و حرف‌های امثال سلامتی هیچگاه در اردوگاه اصلاحات شنیده نخواهد شد. اما این یک وجه مسئله است و در وجه دیگر مردم هستند که تصمیم خود را درباره اصلاح‌طلبان، بواسطه روحانی خواهند گرفت.

البته مردم با عدم اقبال اکثریتی به اصلاح‌طلبان در تمام انتخابات‌های 16 سال گذشته (حقیقتی که مورد اشاره علوی‌تبار و حجاریان نیز قرار گرفته است[6]) خیلی وقت است که تصمیم خود را درباره کارنامه سیاسی و اجرایی چپ‌ها گرفته‌اند.

تصمیمی که اعتراضات اخیر نشان داد؛ آقای روحانی و جماعت اعتدالیون نیز به آن وارد شده‌اند...

***

تئوریسین‌های چپ می‌گویند آشوب بزرگتری در پیش است...

محمدرضا تاجیک، فعال اصلاح‌طلب، مشاور رئیس دولت اصلاحات و از تئوریسین‌های جریان سیاسی خاص، در مصاحبه با شماره سه‌شنبه روزنامه شرق، پیرامون تحلیل خود از آشوب‌های اخیر در کشور و احتمال ادامه آنها گفته است:

«به قول آن بزرگ روزنامه‌نگار که زمان قاجار تحت عنوان «فاش می‌گویم»، مطلبی نوشت، من امروز فاش می‌گویم که تا بستر رویش و زایش چنین شورش‌هایی مرتفع نشود، در آینده باید منتظر خیزش‌های رادیکال‌تر، وسیع‌تر و بن‌افکن‌تر و شالوده‌شکن‌تر از آن چیزی باشیم که امروز تجربه کردیم. این نهال بر زمینی روییده است؛ این نهال در این زمین، امکان روییدن و تناورشدن داشته است. این زمین با مختصات خود سرجای خود است. اما مشکل این زمین چیست؟ این زمین، از یک جهت، آفت‌زده است. به قول روزنامه‌نویس «صور اسرافیل»، این زمین دچار انواع بیماری‌ها و آفت‌ها است.»

او تأکید می‌کند: از جانب دیگر، بالاخره در این فضا مردمی می‌زیند؛ مردمی که دچار مشکلات جدی هستند. مشکلاتی که عبارت‌اند از آنومی یا بیگانگی‌هایی که جامعه امروز ما را دربر گرفته است. یکی از این آنومی‌ها بیگانگی سیاسی است که مردم ما امروز آن را حس می‌کنند. دیگری احساس بی‌قاعدگی سیاسی و نیز مهجوری سیاسی، یا بی‌معنایی سیاسی، حقارت و رؤیت‌ناپذیری است. احساس بی‌اعتمادی و نارضامندی، احساس بی‌عدالتی جنسیتی، قومی، اقتصادی، اجتماعی، نسلی و شغلی، همه اینها روح جامعه را آزار می‌دهد. در این بستر است که چنین نهالی روییده و تناور می‌شود. اگر امروز نیندیشیم برای فردایی که آرامشی برقرار خواهد شد، این پلاک‌های سنگین که در اثر این واقعه نیمه‌گشوده شدند، اگر که بسته شوند و به خواب عمیقی بروند، نباید فراموش کرد که این بستر همچنان حضور دارد و برای رویش چنین نهالی مهیاست. هیچ دلیل منطقی، عقلی و تاریخی‌ای وجود ندارد که ما فرض کنیم که به پایان ناآرامی‌هایی از این دست رسیدیم.»[7]

*از مخاطبان محترم عذرخواهی می‌کنیم اما در اشاره به صحبت‌های تاجیک نیاز است که به سابقه تحلیل‌های ارائه شده در وبلاگ مشرق طی 2 سال گذشته درباره حتمی بودن وقوع چیزی به نام «فتنه اقتصادی» اشاره کنیم.

مقوله‌ای که البته طی سالیان گذشته کراراً در بیانات رهبر معظم انقلاب نیز مورد اشاره قرار گرفت و کسانی از خواص اصولگرای کشور هم بروز آنرا هشدار داده بودند.

این سابقه از آنرو ذکر شد که بیان کنیم پایه تمام تحلیل‌ها و تفرّس‌های اشاره شده، رصد این معنا بود که عده‌ای در داخل کشور که متأسفانه آدرس آنها را بایستی در سمت اردوگاه اصلاحات یافت، با اصرار بر سیاه‌نمایی از مشکلات اقتصادی کشور و بزرگنمایی تحریم‌ها در کنار بحران‌نمایی از مشکلات مبتلی‌به کشور که در اقصی نقاط جهان نیز وجود دارند؛ قصد کرده‌اند تا مردم را به صورت ناواقعی به مرز نارضایتی بکشانند.

مسئله‌ای که دست آخر و البته متأسفانه روی داد و کسانی آنچنان مشکلات اقتصادی را باور کردند که نتوانستند نیمه پر لیوان را هم ببینند.

و این قضیه علی‌الاثبات، نیست مگر دستپخت اصلاح‌طلبان و کسانی از اعتدالیون در پروژه‌ای که قرار است به هدف غایی «ناکارآمدنمایی از نظام اسلامی» بیانجامد.

حرف نهایی بر سر این است که چرا کسانی از اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها به جای بیان صحبت‌هایی مثل «مقام هجدهم اقتصاد ایران در جهان به روایت صندوق بین‌المللی پول»، «ریشه‌کن شدن فقر مطلق در ایران به گواه بانک جهانی»، «کاهش اثر تحریم‌ها بر اقتصاد کشور تا مرز 30 درصد و کمتر»، «کاهش نرخ بیکاری ایران طی 7 سال گذشته» و «عدم اتکای حیاتی ایران به درآمد نفت و گاز» مدام به مقولات و حرف‌های زیر اشاره می‌کنند:

_تحریم‌ها استخوان مردم را خرد کرده است.

_72 میلیون بیکار در ایران داریم.

_خزانه خالیست.

_اقتصاد ایران افلیج شده است.

_تحریم‌ها طناب داری بر گردن اقتصاد کشور بود.

_مردم گرسنه‌اند.

این مسائل و گفته‌ها بایستی در کنار تحلیل ارائه شده از سوی محمدرضا تاجیک آنالیز شود و این سؤال نیز مد نظر قرار گیرد که اظهارات تاجیک تحلیل بود یا تهدید؟!

گفتنیست، غیر از تاجیک، عباس عبدی، دیگر تئوریسین اصلاح‌طلب نیز اخیراً در یادداشتی در نشریه صدا تأکید کرده است که آشوب‌های اخیر «پیش‌لرزه» بوده‌اند...

***

1_https://www.isna.ir/news/96102513561/

2_http://www.armandaily.ir/fa/news/main/210379

3_http://fna.ir/a0dhng

4_mshrgh.ir/769449

5_https://www.isna.ir/news/96021206977/

6_mshrgh.ir/800614

7_http://sharghdaily.ir/News/150480